Mijn eerste kennismaking met Hannah Arendt verliep via Hans Achterhuis, een Nederlandse filosoof. In zijn boek ‘Arbeid, een eigenaardig medicijn’ stond een klein stukje over haar. Het waren maar een paar regels.
Toch prikkelde het mijn nieuwsgierigheid. Over deze filosoof wilde ik meer weten. Ik heb haar boek ‘The Human Condition’ aangeschaft en sindsdien vergezelt Hannah Arendt mij op mijn levensweg. Tijdens de lezing voor het Humanisten Forum Alkmaar wilde ik vooral het belang van Arendt voor onze huidige tijd duidelijk maken en iets van de vonk, die zij bij mij heeft ontstoken, overdragen. Het werd een inspirerende en boeiende bijeenkomst.
Het leven en werk van Arendt is turbulent geweest. Zij studeerde in het Interbellum op jonge leeftijd af. Als Duitse Jodin raakte zij in de opkomst van het Nazi-regime betrokken bij een verzetbeweging. Zij schreef en verspreidde pamfletten tegen het regime. Nadat zij hiervoor in de jaren dertig was opgepakt, ontvluchtte zij in 1933 Duitsland en vestigde zich in Frankrijk. Ook in Frankrijk zette zij zich in voor de Joodse zaak. Zij hielp Joodse kinderen naar Palestina te emigreren. Aan het begin van de tweede wereldoorlog werd Arendt in een interneringskamp geplaatst. Nadat Frankrijk door Duitsland werd verslagen, was ze in staat om vrijwaringspapieren te bemachtigen. Ze vluchtte vervolgens via Spanje en Portugal naar de Verenigde Staten. Daar vestigde ze zich voorgoed. Ze werd journalist, professor aan een universiteit en schreef vele boeken, brieven en essays. Het boek over Eichmann leverde haar de meeste controverse op; de wijze waarop zij over Eichmann oordeelde werd haar niet in dank afgenomen. Ze heeft de rest van haar leven gewijd aan het begrijpen van de holocaust, totalitaire regimes en de destratreuse consequenties van mensen die als Eichmann ondoordacht oordeelden. Hannah Arendt, een politiek denker en filosoof die mij tot de dag van vandaag boeit, intrigeert en tot zelf denken aanzet.
Voor Arendt had menselijkheid alles te maken met vriendschap. Haar opvatting van vriendschap verschilt van ons normale begrip van vriendschap. ‘Gewone’ vrienden zijn mensen waarvan je houdt, waar je in je privé leven intiem mee omgaat. Voor Arendt lag het belang van vriendschap in het ontdekken en verder ontwikkelen van je oordeel. In de gesprekken die je met deze vrienden voerden ontstond een wereld, die zij de wereld van de menselijke aangelegenheden noemde. De politieke wereld. Deze politieke wereld krijgt zijn ‘menselijke’ gezicht als vrienden erover spreken. Haar eerste boek On totalitarianism maakte duidelijke wat er op het spel stond. Als ieder mens de verantwoordelijkheid zou nemen voor een menselijke wereld, zou dit de opkomst van een totalitair regime als het Nazisme tegen kunnen gaan. Arendt concludeerde dat de tijdens het Nazi regime de bereidheid om de wereld met andere mensen te delen, ernstig was aangetast.
Onder de invloed van de angstaanjagende terreur tijdens de tweede wereldoorlog trokken mensen zich terug in hun privé ruimte. De menselijke wereld kwam daarmee ook tot een einde. Mensen ontmoetten elkaar niet langer in de openbaarheid. Het verzet kon alleen plaatsvinden in de verborgenheid. In haar boek The Human Condition‘ beschreef Arendt hoe belangrijk het openhouden van een publieke ruimte is. Zonder een publieke ruimte kunnen mensen niet langer hun stem laten horen. De veelvuldigheid aan meningen, die een samenleving doet bloeien en haar haar menselijke gezicht geeft, sterft af. Er is niet langer sprake van een politiek domein.
Als mensen niet langer over hun leven, hun ervaringen en hun gemeenschappelijkheid kunnen spreken, sterft langzaam het vermogen om te oordelen af. Arendt maakt een belangrijk onderscheid tussen verschillende vormen van oordelen. Zij zet het politieke, reflectieve oordeel tegenover het deductieve oordeel.
Deductief oordeel
Reflectief oordeel
Na de pauze gingen we aan de slag met de gesprekswijzer Durf te oordelen>>. De deelnemers gingen enthousiast en serieus aan de slag met de kweste ‘Sluiten van bejaardenhuizen’. allerlei eerste meningen kwamen op tafel te liggen. Het bleek zeer zinvol om op methodische wijze met elkaar het oordeel aan te scherpen. De deelnemers kwamen tot inzichten waar ze zich eerder nog niet bewust waren. Toch bleek het reflectief oordeel niet eenvoudig. Verschillende lastige aspecten van dit vermogen kwamen naar voren:
Helaas bleek een uurtje voor de oefening met zoveel mensen te kort. Er leek zich een eindoordeel af te tekenen. Het nieuwe in de kwestie van het sluiten van bejaardenhuizen is dat mensen hun eigen verantwoordelijkheid behoren te nemen. Denk u hier zelf nog eens over na. Wat voor soort samenleving zouden we krijgen als iedereen de stelregel ‘ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen leven’ zou gaan naleven. Zou u in zo’n samenleving willen wonen. Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet? Ik had het gevoel dat we er nog lang niet waren en dat we nog maar aan het begin stonden om deze kwestie te in samenspraak te doordenken.
Wilt u zelf uw reflectieve oordeel aanscherpen? Ga aan de slag met de gesprekswijzer Durf te oordelen>>.
Leestips:
Kijktip:
Wilt u Saskia van der Werff uitnodigen voor een lezing? Vul dan onderstaand formulier in:
Pingback: Hannah Arendt | Tijdschrift Generator V
Hoi Saskia, kan je bewondering voor Hannah Arendt wel begrijpen, bijzondere vrouw! Grappig is dat ik in het grijze verleden ooit in een forum gezeten heb met Hans Achterhuis, ergens in het zuiden van het land. Had ongetwijfeld iets te maken met zaken rondom arbeid en politiek. Vond hem toen heel bijzonder, vandaar dat ik het onthouden heb. Het is misschien wel 60 jr. geleden, dus hij moet nu wel behoorlijk oud zijn, ongelofelijk ! Veel succes met je lezingen, goed van je ! Riet
LikeLike